Home sweet home ~

S A D Y

Nirvana had zichzelf voorgenomen nooit meer hier te komen. Het was haar te pijnlijk. Maar af en toe kon ze het gewoon niet laten om haar oude woonplaats op te zoeken, ook al wist ze dat ze er niet meer welkom was, nooit meer. Ja, ze had hier grotendeels van haar leven gewoond, en eigenlijk was ze er helemaal niet zo trots meer op. Sowieso werd ze als "Snoopy", een hond met een baasje, vaak uitgescholden door de straathonden. Ze vonden haar een watje, niet sterk genoeg om op eigen poten te staan. Dat mocht dan wel grotendeels waar zijn, het leven met een mens was gewoon veel makkelijker. Ze kreeg alles wat haar hartje begeerde, hoewel je als straathond ook niet zo'n zwaar leven had. Maar sinds die orkaan waren haar baasjes niet meer hetzelfde geweest. Al dagen van te voren was Nirvana gevlucht naar een veilige plek, en toen ze na de heftige storm terugkeerde naar haar onderkomen, bleek ze ineens niet meer welkom te zijn. Haar baasjes verjaagden haar, ze stond nu op zichzelf. Al snel had ze zich aan kunnen passen aan haar nieuwe leefomgeving en leefstijl, maar het voelde nog steeds raar dat ze was verdreven.
Met een pijnlijke steek in haar hart zag Nirvana de gekleurde rijtjeshuizen voor zich opdoemen. Dit oh zo bekende aanblik had ze al vele malen gezien, alleen nu voelde ze geen trekkende band rond haar nek zitten. Deze keer voelde ze zich vrijer, minder opgesloten dan vroeger toen haar baasjes haar nog 3 keer per dag uit lieten. Nu kon ze gaan en staan waar ze wilde, wanneer ze wilde, met wie ze wilde. Steeds meer en meer besefte Nirvana dat haar leven buiten veel leuker was en veel beter voor haar karakter was. Ze was een drukke hond die veel ruimte nodig had, en dat had ze nu eindelijk nu ze in haar eentje vrij rond kon rennen. Nirvana wendde haar kop af. Eigenlijk mocht ze hier niet meer zijn. Als de mensen haar zagen, zou ze in groot gevaar zijn. Toch weerhield het haar er niet van om door te lopen tot ze haar oude huis zou zien. Na de orkaan was de indeling van de woonwijk wel wat anders geworden. Of het überhaupt nog wel zin had haar oude huis te vinden, was nog maar de vraag. Een kleine kans dat ze hem zou vinden, maar voor haar zeker de moeite waard.
Terwijl ze met een zoekende blik elk huis afging, snoof waar ze snuiven koen en luisterde of ze bekende geluiden hoorde, lette ze niet op de andere dingen, dingen die misschien wel wat belangrijker waren. Zoals onbekende honden die haar beslopen.

[Tamtamtaam... Afgeraffeld einde xO]